Virwuert

D‘Realisatioun vun dësem Mémoire wär ouni d‘Hëllef an d‘Matwiirken vu Leit, déi bereet waren, mech bei menger Aarbecht ze ënnerstëtzen, an där Form an an där Zäit sécher net méiglech gewiescht.

Dofir wëll ech hinnen op dëser Plaz Merci soen. D‘Reienfolg, an där ech d‘Leit nennen, huet näischt mat hirem perséinleche Mérite un dëser Aarbecht ze dinn, d‘Lëscht ass dem Alphabet no zesummegesat.

• Den Här Marcel Bamberg, deen als „Patron de mémoire" dës Aarbecht betreit huet.
• Den Här Bechtold vun der Gemeng Housen, dee mir Informatiounsmaterial iwwert den Housener Projet weidergeleed huet.
• D‘Educatiounsministesch Anne Brasseur, déi mir en Abléck an de Reflexiounsgrupp „Rythmes scolaires" erméiglecht huet.
• D‘Redaktioun vum „GréngeSpoun", déi mech op d‘Sträitgespréich iwwert d‘Schoulrhythmen agelueden huet.
• D‘Journalistin Josée Hansen vum „Lëtzebuerger Land", déi mir Ënnerlagen iwwer d‘Housener Ëmfro weidergeleed huet.
• D‘Madame Manou Hoss vun „Elteren mobiliséieren", déi mir bereetwëlleg Ried an Äntwert stoung, a mir doriwwer eraus och vill Dokumentatiounsmaterial zum Thema matginn huet.
• D‘Elteren, d‘Schoulkanner an d‘Léierpersonal aus der Gemeng Reckéng op der Mess, déi un der Ëmfro deelgeholl, respektiv matgehollef hunn. E spezielle Merci geet un d‘Milly Schmit.
• Mäi Papp Fränz Walther, deen net midd ginn ass all méiglech Zeitungsartikelen ze sammelen, an sech och soss beméit huet, fir mir op all Fro eng Äntwert kënnen ze ginn.

E ganz spezielle Merci geet u meng Fra Nicole Schuller, well ech ouni seng Léift a wertvoll Ënnerstëtzung weeder de Courage nach d‘Moyenën gehat hätt, dësen zweete Studium ze ënnerhuelen.

E grousse Merci och u meng Mamm Antoinette Walther-Steffen, d‘Lori an de Gast Schuller-Keller, d‘Astrid Schuller, d‘Monique an de Patrick Aubart-Schuller, d‘Joëlle an de Jeff Trzebanski-Walther, den Yves Olinger, de Jaengi Schmitz, de Laurent Thill an all Frënn a Kolleegen fir hir Hëllef a Gedold.